จนป่านนี้แล้ว ข่าวทุกวันที่ยังเห็นๆกันอยู่ทุกวี่ทุกวัน การที่คนไทยด้วยกันแท้ๆ (แม่ง)ยังมานั่งทะเลาะกันเองทุกวัน อย่างกับเกิดกันมาคนละที่ หรือไม่ก็ญาติข้างพ่อคงฆ่ากันตายมาก่อน ที่วันนี้รู้สึกสลด แม้จะเป็นข่าวเล็กๆ ถ้าฟังผ่านๆก็อาจจะไม่คิดอะไร (เพราะชาชินซะแล้ว) ยายเนียมที่ทุกคนได้รู้จัก จากการแถลงอันเลื่องลือของนายกฯอภิสิทธิ์ เกิดป่วยหนักติดต่อมาหลายอาทิตย์ จนพบว่ายายเนียมป่วยเป็นมะเร็ง และยายเองก็ไม่รู้สึกตัวมาพักหนึ่งแล้ว หมอบอกว่ามีแต่อาการทรงกับทรุดเท่านั้น.. ที่น่าเศร้าคือ นายกฯตั้งใจว่าจะไปเยี่ยมยายเนียมที่โรงพยาบาลกลุ่มคนเสื้อแดงรู้ข่าวดังนั้น ก็พร้อมใจกันราวสองร้อยคน ไปปิดโรงพยาบาล เตรียมขับไล่นายกฯ … ลองจินตนาการดูว่าถ้ายายเนียมเป็นยายเรา แล้วมีไอ้กลุ่มอะไรสักกลุ่มมาปิดล้อมไม่ให้มาเยี่ยม…ไม่ต้องเป็นนายกฯหรอก เอาแค่ใครสักคนไปเยี่ยมยายเราที่กำลังจะตายไม่ได้ จะรู้สึกยังไง…? น่าเศร้าจริงๆที่ ความรัก ความดีงาม มันหมดไปจากประเทศนี้แบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ…? โจ บั๊ค หนุ่มคาวบอยบ้านนอกที่แบกความหวังเต็มเปี่ยม ทิ้งความลำบากของเท็กซัสดินแดนที่ห่างไกลไปสู่เมืองใหญ่อย่างนิวยอร์ค เพียงหวังว่าจะเจอทางลัดในชีวิต ทางลัดในเมืองที่มีแต่สาวรวยๆที่พร้อมจะทำให้เค้าสบายไปทั้งชีวิต การเดินทางด้วยความหวังมาสู่ดินแดนศิวิไลซ์ ฉากในนิวยอร์คที่วุ่นวายในยุคปลาย 60s ผู้คนขวักไขว่ ไม่มีใครสนใจใคร ตัดกับเพลงลูกทุ่งๆแบบใสซื่อ ที่ชื่อว่า “Everybody’s Talkin’ ” ของ Harry Nilsson “เหมือนทุกคนกำลังพูดกับฉัน แต่กลับไม่ได้ยิน จะมีก็แต่เสียงก้องดังอยู่ในหัว…ไม่ว่าใครก็เอาแต่จ้องมอง แต่ฉันกลับเหมือนมองไม่เห็นใคร จะมีก็แต่เงาในดวงตาเท่านั้นเอง.. ฉันเฝ้าแต่ตามหา ที่ไหนนะ…ที่แสงจากดวงอาทิตย์จะสาดส่อง ผ่านสายฝนที่โหมกระหน่ำ…